Ποτέ δεν λύνουμε ένα πρόβλημα για να δημιουργήσουμε άλλα δέκα

Όταν ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στη Τζιά, ήταν πολύ διαφορετικά. Η μια Τζιά έφερε την άλλη, η μια Ελαφόνησσος έφερε την Θάσο και η μια Θάσος «γέννησε» το Πήλιο. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που ζούμε είναι δύσκολα. Και όχι γιατί η ζωή εδώ στην Ελλάδα πάει κατά διαόλου αλλά γιατί τα δικά μας όνειρα συρρικνώνονται επικίνδυνα. Δύσκολα συναντώνται και ελάχιστες φορές πραγματοποιούνται. Πότε ένας Νατσούρας, πότε μια κάμερα, πότε μια χαμένη αξιοπρέπεια, πότε μια κολοτούμπα που είναι και της μόδας, μας απομακρύνουν επικίνδυνα από αυτό που λέμε ιστορική και επιτακτική ανάγκη της ανανέωσης των καινούργιων γενών που έρχονται. Κάποια στιγμή προχωρούσαμε δυο πούλμαν μαζεμένα. Όταν ακριβώς απέναντι σταμάτησαν τρία πούλμαν με Αρειανούς. Είμαι τώρα ακριβώς στο ίδιο σημείο. Σε λίγο θα μας χαιρετάνε οι Κένταυροι, ο Νέστορας και ο διάδοχος του ο Μιχάλης. Σαν σκιές θα γλιστρήσουμε και την παράδοση δεν θα χαλάσουμε. Όποιος δεν έχει ζήσει την οικογένεια από μέσα δεν μπορεί να καταλάβει. Για αυτό και επανειλημμένα έχω ζητήσει συγνώμη και έχω πει σε πολύ κόσμο που σίγουρα έχει πιο ανοιχτό μυαλό από μας τους λίγους και κολλημένους, να μην επιχειρεί να διαβάσει αυτό το κομμάτι. Γιατί όσο κι αν το θελήσει, όσο κι αν το προσπαθήσει δεν θα καταφέρει ούτε να το προσεγγίσει, ούτε να το αναλύσει. Τελευταία προσπαθούσα να εξηγήσω σε ένα καλό και πιστό φίλο που τώρα δεν θέλει να με ακούει και να με βλέπει. Μπορεί να ερωτευτήκαμε τον Πομώνη, μπορεί να αγαπήσαμε τον Αρδίζογλου, αλλά αυτό που ζούμε τώρα, εδώ και δεκαπέντε χρόνια απέχει πολύ από αυτό που ονειρευτήκαμε. Για μένα τώρα η ΑΕΚ είναι οι αναμνήσεις, η λαχτάρα και η αγωνία που τραβήξαμε, τα όνειρα που κάναμε και πολύ περισσότερο από τις χαρές οι πίκρες και η ανασφάλεια που γευτήκαμε και γευόμαστε. Ο κόσμος είναι η ΑΕΚ. Εκείνος μου έλεγε πως δεν είναι η ΑΕΚ ο κόσμος τόσο όσο είναι η ομάδα, οι παίκτες, αυτό που παίζουν στον αγωνιστικό χώρο. Τόσα χρόνια πέρασαν και η κάθε γενιά ταξιδεύει το δικό της ταξίδι και προσπαθεί να εντοπίσει τι ακριβώς θέλει από την ΑΕΚ. Εγώ θέλω να βλέπω γεμάτο το γήπεδο, τον κόσμο της ΑΕΚ σε όλα τα γήπεδα και νίκες παντού. Όλα τα άλλα τα περνάω σε δεύτερη μοίρα. Όπου κι αν κοιτάξω βλέπω μια αγωνία σε μόνιμη βάση και τώρα πάλι στον ίδιο παρανομαστή είμαστε. Παρουσία των δημοσιογράφων είπε ο πρόεδρος της ΑΕΚ στον βάτραχο ότι αλλάζει η ιστορία της ΑΕΚ. Φαντάσου δηλαδή τι πρόκειται να γίνει για να αλλάξει η ιστορία της ΑΕΚ. Μακάρι στην περίπτωση μας να βρούμε έναν από την Κύπρο που να μην είναι τσιγκούνης. Αλλά εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι ποτέ κανέναν από την Κύπρο να θέλει να βοηθήσει έτσι, επειδή αγαπάει, επειδή πιστεύει. Το χάντμπολ παραμένει το μόνο ορφανό τμήμα της ΑΕΚ και αν ακούει κανένας ΑΕΚάρας, όχι υποχρεωτικά από την Κύπρο, τον περιμένουμε να βοηθήσει. Αλλά να ξέρει πως τίποτα δεν πρόκειται να κερδίσει. Κοιμάμαι και ονειρεύομαι πως στην Έφεσο παντρεύομαι. Και απόψε ήταν καλά. Με Σώτο, Αγησίλαο, Γιαννάκη από Αμπελοκήπους και τα άλλα παιδιά δεν αφήσαμε να πέσει κάτω τίποτα. Φίλε, αν θέλεις να βρεις χορηγίες (και ιδιαίτερα από τον άνθρωπο που δεν θέλει να ακούει και να ξέρει για ORIGINAL)ο μόνος τρόπος είναι να πας εκεί και να θάβεις τον Χατζηχρήστο. Μπορείς ακόμα να χρησιμοποιήσεις και το τελευταίο που κυκλοφόρησε, ότι χτίζει σπίτι στο Κεφαλάρι. Είναι η μόνη ελπίδα για να πάρεις κάποια λεφτά από κει. Βασιλάκη τα Κύθηρα είναι υπέροχα. Όσο για τον Βασιλάκη και τον Παύλο είμαι σε θέση να ξέρω από πρώτο και το καλύτερο χέρι ότι αν δουν το όνομα τους στην εφημερίδα θα με πάρουν στο κυνήγι. Κώστα σε ευχαριστώ που έκανες δεκτό το αίτημα μου, γιατί αν μη τι άλλο είναι ιεροσυλία να με πιάνουν στο στόμα τους άνθρωποι με παρατσούκλι. Και επειδή δεν γουστάρω στην ΑΕΚ να έχουμε αδερφές τους καλώ να αλλάξουν ομάδα. Προσφέρεται ο Παναθηναϊκός, ήμουν κι εγώ μικρός. Τα κύματα της θάλασσας μου το’ πάνε: Αυτή η νύχτα μένει για αύριο ποιος ξέρει. Έλα πουλί μου να πάμε στη Πέραμο, στην Αρζεντίνα να βρεθούμε, την ΑΕΚάρα με τα μάτια της ψυχής όλοι μαζί να δούμε.